Wat drijft iemand om een leven lang te blijven filmen? Filmmaker Bob Entrop gebruikt zijn camera al vijftig jaar als wapen tegen onrecht en als middel om anderen een stem te geven. Tijdens de AVA_Net-Kennisbijeenkomst op 26 november gaat conservator Bas Agterberg (Beeld & Geluid) met hem in gesprek over zijn missie, zijn werk en zijn onverwoestbare geloof in de kracht van film.
De Haagse Bob Entrop (1946) wil aanvankelijk modefotograaf worden en kiest daarom voor de St Joost Academie in Breda. Eenmaal op de academie wordt hij gegrepen door het medium film. Vijftig jaar later, met inmiddels 385 producties op zijn naam, filmt Entrop nog steeds.
De Kritiese filmers: film als gereedschap voor verandering
In 1971 zet hij zijn eerste stappen in het filmvak als een van de oprichters van het collectief de Kritiese filmers. Het idee is om film te gebruiken als een gereedschap om te timmeren aan een meer democratische samenleving. Bij vertoningen in vormingscentra helpen de films gesprekken op te gang te brengen en ‘zo mensen na te laten denken wat zij aan de bestaande situatie kunnen doen’, zo vertelt hij in 1973 in het televisieprogramma Video de nieuwe bewustmaker.
Volksteater en Solidariteits Films
Halverwege de jaren ’70 verlegt Entrop zijn aandacht en richt hij het Volksteater op. De groep maakte totaal-theater met toneel, muziek en film. In eerste instantie schrijft en regisseert Entrop, maar later staat hij ook als acteur op de planken.
In 1979 keert hij weer terug naar de film en start hij samen met anderen Solidariteits Films (SolFilm). Het bedrijf maakt sindsdien, in opdracht of voor omroepen, documentaires, praatprogramma’s, drama-producties en zelfs speelfilms.
Filmen waar onrecht is
Maatschappelijke thema’s staan nog altijd centraal in Entrops werk. Waar onrecht is, ziet Entrop een film. ‘Dat heeft te maken met de oude strijdcultuur van de zestiger jaren. Actievoeren zit in mijn bloed. Welke actie ook, ik was erbij. Met de camera dan natuurlijk’, zegt hij in 2024 in het tijdschrift Wordt vervolgd van Amnesty International.
Een stem voor wie niet gehoord wordt
Een stem geven aan mensen door middel van films is al vijftig jaar de rode draad. Zo maakt hij veel programma’s voor jongeren, of ze nu in een internaat of tehuis zitten, in Voor mijn eigen bestwil (1989), of de reeks Tussen eten en afwas. Daarin stellen jongeren persoonlijke vragen aan familieleden. Over ouderen is er de langlopende reeks Een cijfer voor je leven. Ook maakt hij verschillende documentaires over zorgboerderijen.
Roma en Sinti: verhalen die verteld moeten worden
In 2025 gaat de film Waar ooit de Lupine bloeide in première. Het is een van de vele films die Entrop over en mét Roma en Sinti maakt. Het zijn films die taboes doorbreken, zoals Een stukje blauw in de lucht (2007) waarin Sinti en Roma voor het eerst vertellen over wat er met hen in de oorlog gebeurde.
Ook nu is Entrop nog lang niet uitgefilmd. Na vijftig jaar is de camera een lichaamsdeel geworden. ‘Als ik niet meer zou kunnen filmen, dan kun je me wel wegdragen’, zegt hij zelf.
Kom erbij op 26 november!
Wil jij meer weten over de visie van Bob Entrop, het werk van film- en videocollectieven en wat er komt kijken bij de archivering? Schrijf je gratis in voor de AVA_Net kennisbijeenkomst bij Beeld & Geluid in Hilversum.
